ξενώνω

(Α ξενῶ, -όω, ιων. τ. ξεινόω)

[ξένος]

αποξενώνω («πατρίδος με καὶ πόλεως τῶν φιλτάτων ἐξένωσας», Ηλιόδ.)

αρχ.

1. φιλοξενώ

2. (μέσ.-παθ.) ξενούμαι, -όομαι

α) συνάπτω σχέσεις φιλοξενίας με κάποιον («καὶ βασιλεῡσιν ἐξενωμένος καὶ τυράννοις», Λυσ.)

β) έχω φιλική περιποίηση ως φιλοξενούμενος κάποιου

γ) υποδέχομαι και φιλοξενώ κάποιον

δ) ξενιτεύομαι

ε) εξορίζομαι.